نکات مثبت و منفی زندگی و تحصیل در کانادا

چند مساله مهم هست که من اینجا مطرح می‌کنم . دوست داشتید بیاید نظر بدین. 

اول اینکه با توجه به افرادی که من اینجا دیدم فرق چندانی بین اینکه شما از ایران برای پذیرش اقدام کنید با از داخل کانادا وجودنداره. بیشتر به استاد بستگی داره که دنبال دانشجو باشه یا نه. 

دوم اینکه رزومه و معدل در گرفتن پذیرش از استاد مهمه. دانشگاههای معتبر ایران به خصوص شریف اینجا هم شناخته شده اند. 

سوم PhD و کلا مقاطع تحصیلی حساب شده‌تر و در مقایسه سخت‌تر از ایرانه بنابراین باید ذاتا آدم کوشایی باشید که از زندگی آکادمیک خسته نشید.

چهارم اساتید کانادایی به مراتب بهترن ولی خوب تعدادشو کمتره و آسیایی‌ها سخت گیر و منضبط هستند که خیلی وقتها سبب درگیری استاد و دانشحو و به تعداد مکرر انصراف یا قطع فاند میشه. استاد منم یک دو بار اساسی تاحد سکته دادن دعوام کرده. وقتی هم خوش اخلاق میشه مهربونه ولی به سکته دادنش نمی‌ارزه چون من هر بار فکر می‌کنم اخراج شدم و احساس stable بودن نمی‌کنم و مجبورم بعد بشینم فکر کنم که حالا با study permit اینجا بمونم چیکار کنم یا برم ۳ سال ول بگردم با کدوم دانشگاه اپلای کنم بگم تا الان کجا بودم و چیکار می‌کردم. خوب اینا خیلی استرس آوره. یکی از دوستانم که بعد از یکسال ول کرده بود. رفته بود دانشگاه دیگه چون قبلا پذیرششو differ کرده بوده. پس بد نیست از چند جا پذیرش داشته باشید.

خلاصه وقتی میفتین دنبال کار apply کردن حتما این پارامترها رو در نظر بگیرید و اینکه آیا در این مقطع تحصیل تنها هدف شما هستش یا نه. اگر می‌خواهید بیاید اینجا و کار کنید فقط دنبال master باشید چون برای دکترا خیلی فرصت شغلی محدودتره. در مورد مهاجرت هم راستش من هیچ وقت دنبالش نبودم چون شانسیه و ممکنه تو یه مقطع زندگی استرس زیادی وارد بکنه. همونطور که درمورد خیلی از فک و فامیل و دوست و آشناها دیدیم.  

من الان که اومدم کانادا احساس فوق العاده‌ای ندارم و به قول رضا اون آسمان خراشها و هلیکوپترهایی که تو تی‌وی می بینید مال چند تا شهر بزرگ دنیاست و منتطر نباشید که اینجا وارد دنیای تکنولوژی بشید و خیلی عجیب و غریب باشه. ازون لحاظ فکر کنم امارات و سنگاپورو مالزی از ما جلوتر باشن. درنتیجه اصلا توصیه نمی‌کنم به عشق تکنولوژی و ماشین و توریست بازی بیاید اینجا.

مساله دیگه که خیلی از ماها به خاطرش اینجا هستیم اینه که دانشگاههای آمریکای شمالی سطح کیفی بهتری نسبت به کل دنیادارند و مدرکشون هم در ایران معتبر و به راحتی قابل ارزشیابیه و  امکانات علمی خوبی که اینجا فراهم هست جو را برای تحقیقات مستعد می‌کنه.

به قلم: سیمین